Jaki jest najtrudniejszy język i dlaczego?

Często pojawia się dyskusja na temat „trudności” danego języka obcego, niektórzy nawet znajdują argumenty, aby uznać go za bardzo trudny lub najtrudniejszy. Takie piętnowanie może mieć różne źródła, ale jaka jest tak naprawdę odpowiedź?

Fonetyka to koszmar!

Przeraża nas francuski, bo chociaż istnieją w nim długie słowa to czyta się je zadziwiająco szybko lub całkowicie inaczej, niż są zapisane. Odrzuca nas język niemiecki (Szczecin i okolice posiadają wiele naleciałości w swoim dialekcie), bo kojarzymy go z wojną. A co tu mówić o językach azjatyckich, które posiadają zupełnie inny zestaw dźwięków w swoim, a przecież to wszystko jest przede wszystkim kwestią osłuchania. Angielski czy polski brzmią dla nas normalnie, bo jesteśmy nimi ciągle otoczeni.

A ta gramatyka…

Angielski posiada przecież tyle czasów! Jak się ich wszystkich nauczyć? Do czego one służą? I czy ktokolwiek w ogóle z nich korzysta? To chyba najczęstszy szok gramatyczny w nauce angielskiego, a jeśli spojrzymy na polski i jego złożoność z racji odmian słownictwa przez przypadki, czasy, tryby, rodzaje – te struktury są bardziej złożone. Możemy to również porównać z węgierskim, którego cała gramatyka opiera się na tworzeniu słów z różnymi przedrostkami i przyrostkami.

Prawda jest taka, że każdy język jest na swój sposób trudny. Bo jest dla nas całkowicie nowy lub z nieznanej rodziny językowej, bo posiada struktury, które nie występują w języku ojczystym lub dotychczas poznanych językach obcych. Bo wymaga na początku większego wysiłku, aby móc później swobodnie z niego korzystać, jednak nie istnieje obiektywne kryterium do tworzenia takiego rankingu.